Γράφει ο Μίμης Κοντογιάννης
Ήταν η τελευταία μέρα του περσινού Γενάρη όταν ο γράφων ως ‘πολύξερος’ και έμπειρος λαγοκυνηγός πήρε το μάθημά μου από τον συγκεκριμένο λαγό.
Το καρτέρι στημένο στην απέναντι πλευρά του ρήματος σταθερό και σίγουρο. Τα σκυλιά για αρκετή ώρα χαλούσαν τον κόσμο ψηλά στο βουνό, κάποια στιγμή επιτέλους πήραν πορεία προς το μέρος μου. Και πραγματικά απέναντι σε απόσταση 70-80 μ. ο Βλάμης με γρήγορα πηδήματα είχε πορεία προς την ρεματιά για να πάρει τα μονοπάτια για τα χωράφια.
Σίγουρος για την πορεία του δεν του βίασα την τουφεκιά αλλά τον περίμενα με το όπλο σηκωμένο να προσπεράσει μια μικρή συστάδα με πεύκα για να τον σιγουρέψω μια τουφεκιά.
Μέχρι εκεί όλα καλά. Ως εκ θαύματος όμως ακόμη περιμένω τον λαγό. Τι έγινε;
Το μέσα-έξω του ήλιου στα σύννεφα με στράβωσε και δεν μπόρεσα να διακρίνω τον λαγό. Μπορείτε να καταλάβετε τι είπα στον εαυτό μου όταν ήρθαν τα σκυλιά απέναντί μου και μου έδειξαν που πέρασε ο λαγός.
Του ευχήθηκα στο καλό και καλή αντάμωση του χρόνου.
Και πραγματικά η αντάμωση έγινε.
Παραμονές των εορτών των Χριστουγέννων, μέρα Σάββατο, στο ίδιο μέρος, πιασμένος στα ίδια περίπου μέρη ο λαγός και η καταδίωξη άρχισε, αλλά δυστυχώς όχι σφιχτή για να αναγκασθεί ο λαγός να πέσει στο καρτέρι. Τον είδα απέναντι να χορεύει ανενόχλητος, κοροϊδεύοντας τα σκυλιά, αλλά σε απαγορευτική απόσταση για τουφεκιά.
Την Κυριακή το πρωί αποφάσισα να πάω κοντά στα σκυλιά με τον φίλο μου τον Γιώργο και άφησα στο καρτέρι το γερόλυκο μπάρμπα Αντρέα.
Μετά από ένα δύσκολο ντορό με πηδήματα πάνω στα βράχια και σημεία που χάνονταν τελείως τα έμπειρα κυνηγόσκυλα, τερμάτισαν τον λαγό που ήταν πιασμένος μέσα στο πιο δύσκολο σημείο της περιοχής για τουφεκιά.
Οι τρεις τουφεκιές που του ρίξαμε ίσα που του χάλασαν το χτένισμα της ράχης του, αλλά μετά από λίγο ο ντουμπλές του γερόλυκου ήταν καθοριστικός. Ήταν καθαρά φανερό ότι ο λαγός δεν ήθελε να σκοτωθεί από τον γράφοντα.
Η συνέπεια όμως στο ραντεβού και των κυνηγών και του λαγού ήταν αμοιβαία.
Αυτά τα συναισθήματα που ζει ένας κυνηγός, όπως η λαχτάρα, η αγωνία, η υπερδιέγερση, η ικανοποίηση, η απογοήτευση είναι που κάνουν το κυνήγι ιδιαίτερο σε σύγκριση με άλλα χόμπι και τελευταίο είναι το χτύπημα του θηράματος.
Και του χρόνου με υγεία.
