Το νέο ενδημικό θήραμα
Η επανεγκατάσταση και η εξάπλωση του φασιανού στην Ελλάδα είναι ίσως μαζί με την Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή τα σημαντικότερα επιτεύγματα των κυνηγετικών οργανώσεων τα τελευταία χρόνια. Η δημιουργία δεκάδων κλωβών εξοικείωσης, η απελευθέρωση χιλιάδων πουλιών κάθε χρόνο, τα έργα βελτίωσης των βιοτόπων και πάνω απ’ όλα η συνεχής προσπάθεια των κυνηγών, άρχισαν να αποδίδουν καρπούς.
Για πολλά χρόνια, ο φασιανός αποτελούσε ένα υποτιμημένο θήραμα για τον έλληνα κυνηγό το οποίο είχε τη δυνατότητα να συναντήσει μόνο μέσα στα όρια των ελεγχόμενων κυνηγετικών περιοχών.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, όπως ήταν φυσικό, ο προ ημιώρου απελευθερωμένος φασιανός, δεν προσέφερε καμία κυνηγετική συγκίνηση, παρά μόνο την εύκολη λύση για την εκπαίδευση ενός νεαρού κυνηγόσκυλου ή απλά την αγορά κρέατος για το γέμισμα της κυνηγετικής τσάντας.
Την πραγματική ομορφιά στο κυνήγι αυτού του θηράματος είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν μόνο όσοι είχαν την τύχη να συναντηθούν με κάποια παλιά πουλιά που κατάφερναν να επιβιώσουν σε κάποια ελεγχόμενη περιοχή (συνηθέστερα στο Αταλαντονήσι) ή σε κάποια τυχαία συνάντηση με κάποια άγρια πουλιά έξω από αυτές.
Το εγχείρημα πέτυχε
Τα τελευταία χρόνια, οι συναντήσεις των κυνηγών με αυτό το θήραμα, σε ελεύθερες κυνηγετικές περιοχές, είναι όλο και πιο συχνές.
Ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας όπου το πρόγραμμα απελευθέρωσης κυνηγετικών φασιανών έχει ξεκινήσει μερικά χρόνια νωρίτερα, το ίδιο συχνές είναι και οι συναντήσεις με οικογένειες πουλιών που έχουν επιβιώσει και αναπαραχθεί στο φυσικό τους βιότοπο.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για την επιτυχία του εγχειρήματος αλλά και η καλύτερη επιβεβαίωση για την ανθεκτικότητα και την προσαρμοστικότητα του φασιανού στους ελληνικούς βιότοπους.
Ο κολχικός φασιανός
Μια νέα προσπάθεια ξεκινάει και για τον κολχικό φασιανό (το είδος του φασιανού που προϋπήρχε στην ελληνική ύπαιθρο) ο οποίος σήμερα υπάρχει περιορισμένος μόνο στο Δέλτα του Νέστου.
Με τις νέες ρυθμίσεις που ετοιμάζονται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, γίνεται προσπάθεια να προωθηθεί η επανεγκατάσταση του κολχικού φασιανού στις περιοχές που προϋπήρχαν φυσικοί πληθυσμοί και πιο αναλυτικά σε περιοχές της Θράκης, της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας, αλλά και της Στερεάς Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης και της Εύβοιας.
Πού θα τον συναντήσετε
Ο φασιανός επιλέγει συχνότερα περιοχές με μεσαίο και χαμηλό υψόμετρο, αν και είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός στις μεταβολές του καιρού.
Βασική προϋπόθεση είναι ο βιότοπος να έχει άφθονο τρεχούμενο νερό και καλλιέργειες που συνορεύουν με φυσικούς φράχτες και θάμνους ή συστάδες πυκνών δέντρων.
Τις πρώτες πρωινές ώρες αλλά και λίγο πριν τη δύση του ηλίου, ο φασιανός κινείται για την εύρεση τροφής, αφήνοντας τα πυκνά όπου κινείται κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ημέρας.
Αυτές οι μοναδικές ώρες είναι που μπορεί κάποιος να συναντήσει πουλιά μέσα σε ανοιχτές καλλιέργειες.
Το κυνήγι του
Όσοι προσπαθήσουν να κυνηγήσουν τον φασιανό σε ελεύθερη κυνηγετική περιοχή, έχοντας στο μυαλό τους προηγούμενες εμπειρίες από κάποια “ρεζέρβα” μάλλον δεν θα καταφέρουν και πολλά.
Στο φυσικό του βιότοπο, ο φασιανός επιλέγει τα δυσκολότερα “πυκνά” και χρειάζεται αρκετή εμπειρία κι επιμονή από σκύλο και κυνηγό για να τον αναγκάσουν να σηκωθεί και να δώσει την ευκαιρία για την τουφεκιά.
Τις περισσότερες φορές αποφεύγει το πέταγμα και προτιμά να απομακρυνθεί, “ποδαρώνοντας” για μεγάλες αποστάσεις, χωρίς να εγκαταλείψει την ασφάλεια που του προσφέρουν οι αγριοτριανταφυλλιές οι οποίες αποτελούν και το αγαπημένο του κατάλυμα κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Τα πράγματα γίνονται πιο απλά από τη στιγμή που ο φασιανός πιεστεί για να σηκωθεί, γιατί αποτελεί σε γενικές γραμμές εύκολο στόχο καθώς το πέταγμά του μέχρι να σηκωθεί και να στρώσει είναι αρκετά αργό και βαρύ.
Καταλληλότερο νούμερο σκαγιών θεωρείται το 6 και το 7 γιατί είναι μεγάλο και αρκετά ανθεκτικό θήραμα, ενώ για τσοκ ως πιο ιδανικό προτείνεται το demi τσοκ, τόσο γιατί δίνει την κατάλληλη πυκνότητα της τουφεκιάς όσο και γατί δεν είναι λίγες οι φορές που ο φασιανός σηκώνεται αρκετά μακριά από τον κυνηγό.
